menghitung hari....

rayyan..oct 2010

mase ni mama dlm pantang lg...rayyan br sebulan..xbyk ragam..dan slalu bt mama tersenyum gembira...

Rayyan..nov 2010..

muke Rayyan dh berubah..anak mama semakin membesar dan semakin pandai..suke duduk rmh nenek..dh pandai sikit mase nie..pandai tgk tv..senyum2...mama hepy tgk Rayyan membesar...

Rayyan..Dec 2010...

dh semakin comel anak mama..semakin gebu..mama asyik gomol2 pipi Rayyan..rindunye saat tu...mase ni Rayyan dh pandai tegur2 mama...i miss u my sunshine...

Rayyan..end of Dec 2010...

mase nie Rayyan memang cute..mama plak dh mule keje..kat tempat keje asyik ingat Rayyan je..

xsabar nk blk rmh nk peluk cium putera kesygan mama nie...bile amik je Rayyan..Rayyan mesti bising2..entah ape yg Rayyan nk cite...comel je saat tu... seriously..mama sgt2 rindu saat2 tu..bile mlm..mama ngan Rayyan  main2 same2..smpi Rayyan letih dan terus tidur....pastu smbg lg esknye lepas subuh..sbb Rayyan kul 5.30pg dh bgn minum susu pastu ajak mama ngan ayah borak2 lg...entah ape yg Rayyan cube nk cite...tp kite memang gembire je mase tu...

Rayyan..Jan 2011...

bile mama tgk gambar nie mama sedih sgt..hancur luruh hati mama setiap kali tgk gambar nie...

siapa sangka ini gambar terakhir Rayyan...esknye Rayyan dh xde dsisi mama...

mlm nie Rayyan sedih sgt..asyik nangis..xnk tgk muke mama...mama btl2 xtau knp Rayyan meragam waktu tu..Rayyan xpenah mcm tu...mama pujuk Rayyan, cium Rayyan, Peluk Rayyan, kejap masuk bilik..kejap kuar bilik, dan mama marah Rayyan...itu yang paling mama xbleh lupe...bodohnye mama mase tu...

tp mlm tu mama sempat susukan Rayyan..Alhamdulillah..walaupun air susu mama xbyk...

siapa sangka ini adalah malam terakhir kite??????

dan pada tggl 5 January 2011..hanya air mata mengiringi mama..hanya kesepian...

Rayyan telah selamat disana..dan mama perlu meneruskan kehidupan mama disini dengan berbekal kenangan kita...hanya itu yang tinggal utk mama...i miss u sayang...miss u so much...tiada kata2 yang mampu menggambarkan kesakitan perasaan ini...

sesungguhnye..pemergianmu..

mengajarku..

erti sebuah kesabaran..

erti sebuah kehidupan..

erti sebuah penghargaan..

andai rindu ini merupakan rantai -rantai pertemuan....

aku rela menjadi perindu..

menanti sebuah pertemuan...

dipintu Syurga Ilahi...

dan kini..kami meneruskan kehidupan..berbekalkan sebuah kenangan...mencari kekuatan..agar kami mampu tersenyum..dan terus tersenyum...